گروه ادب:‌ آرش شفاعی گفت: اگر شاعری بتواند به این قدرت در بیان دست پیدا کند که مضامین مذهبی را در قالب همه فهم و زبانی عمومی مثل ترانه بریزد، از آثارش استقبال می شود.

این شاعر در گفتگو با خبرنگار شبستان، گفت: هدف نهایی و آرمانی ترانه این است که در افواه مردم بگردد و ورد زبان مردم کوچه و بازار شود، در  نتیجه ترانه  شعری می‌خواهد که فاضل مابانه نبوده و به بیان و زبان مردم نزدیک‌تر باشد همچنین در پیوند با موسیقی، آهنگسازی هنرمندانه‌ای بر روی آن انجام شده باشد.
وی افزود: در سال های اخیر نمونه‌هایی داشته‌ایم که شاعران توانسته‌اند ترانه‌های خوبی برای مضامین جدی مثل ائمه، معصومین،‌ جنگ،‌ دفاع، میهن،‌ پایداری، مقاومت و ایثار بسرایند اما هنوز در این زمینه آنچنان که باید و شاید کار نشده است و این مسئله  به مشکلی که در هماهنگ کردن میان  محتوا و قالب وجود داردبرمی گردد.
شفاعی ادامه داد: قالب ترانه این ظرفیت را ندارد که شاعر بخواهد در آن دست به کارهای نمادین و استعاری بزند. در اغلب موارد ترانه‌ همان مفاهیم معمولی‌ را با مقداری کشف و شهودهای شاعرانه منتقل می کند.

وی تاکید کرد: ترانه شاخه‌ای از هنر شعر است و شعر وقتی هنر است که در آن به مستقیم گویی پرداخته نشود، هر اندازه مضامین دینی در لایه‌های مفاهیم هنری و تخیلی پیچیده می‌شود ارزش‌ آن بیشتر است، ضمن اینکه از قالب ترانه نمی‌توان انتظار داشت که نمادین باشد و شاعر چیزی بگوید که چندین مفهوم را بخواهد در نظر بگیرد.
این شاعر در پایان گفت:‌ در مورد قالب ترانه نباید سخت‌گیری کرد، زیرا ترانه با موسیقی کامل می‌شود و به خودی خود هنر ناقصی است فلذاتا حدودی مسقیم  و رک گویی در ترانه‌سرایی قابل پذیرش است البته تا حدی!